Geleneksel Komşuluktan Modern Ahbaplığa Geçiş
Geleneksel Komşuluktan Modern Ahbaplığa Geçiş – Geçmişten bugüne sıkı bağlarla bütünleşmiş bir yaşam şekline sahip olan toplumlar, gün geçtikçe ve yaşam şekillerimiz de yer alan unsurlar geliştikçe değişmeye başladı. Değişim her zaman beraberinde bir takım bozulmalarda beraberinde getirmektedir. Geçmişte ekonomik ve sosyal olarak gelişmişlik düşük seviyede olsa da yüksek oranda bir bağlılık ve yardım severliğin hakim olduğu, her insanın birbirinden haberdar olduğu bir mahalli yaşam şekli vardı. Herkes birbirini tanır, olumsuz bir durumun olmasını engelleyen koruyucu bir tabaka hakimdi. Çünkü herkes iç içe yaşardı.
Göçebe yaşam şeklinden yerleşik hayata kadar her alanda bir iletişim zinciri vardı. Yardıma ihtiyacı olana yardım edilir, zorda olanın yardımına koşulurdu. Tek katlı müstakil ve bahçeli evler, önünde geniş verandalı bahçeler ile herkes rahat ve güvendeydi. Ortak bir yaşam şekli ile ben değil biz kültürü hakimdi. Her şey ortaklaşa yapılır ve sorunlar el birliği ile çözülürdü. Yanlış olan şeyler anında düzeltilir, kötünün yayılmasına izin verilmezdi. Doğal bir birliktelik vardı. Evlerin pencereleri birbirine bakar, birine bir şey olduğu zaman bana ne denilmez herkes elinden geleni yapardı. Birlikten kuvvet doğar düşüncesi yaşanırdı. Taki ekonomik ve toplumsal gelişmenin bir rahatlığa, bu rahatlığından ben duygusunun doğmasına zemin hazırlayan kadar.
Neler Değişti?
Neler değişti sorusuna verilebilecek o kadar çok söz var ki. En başında biz yani insanlar değişti. Bencil olduk. Yaşam şekillerimiz gittikçe konforme olurken ruhlarımız deforme oldu. Kapı kapıya baktığımız insanları görmez olduk. Birlikten uzaklaşıp tekliğe meyil ettik. Evler değişti, içindekiler tamamen yeniden farklı bir şekle kavuştu.
Neleri Kaybettik?
Biz, bizi kaybettik. Birlikte yemek yerken hasbi hal etme özelliğimizi kaybettik. Geçmişte psikolog yoktu, bir birimizin derdini dinler, sorunlarına hep beraber çözüm arar, iyi ederdik. Şimdi ben iyiysem gerisi önemli değil düşüncesi yerleşti. Kaybolduk keşmekeş yapı içerisinde. Ne olduğumuzu unuttuk. İşe daldık, maddiyata kapıldık. En başta kendimizi unuttuk. Her şey doğaldır önceden. Karşımızdaki kişi ile sohbet ederken acaba başka bir şey mi var aklında diye şüphe etmiyorduk, çünkü herkes doğru ve netti. Şimdi sohbet etmeyi unuttuk. Telefon başında internette kaybolduk. Önceden konuşmaya gerek yoktu, herkes birbirinin gözünden kimin ne sıkıntısı olduğunu anlar yarım ederdi. Şimdi bakmayı unuttuk.
